Een Ode aan Paco de Lucía  

De belofte: ´nu haar gezelschap 25 jaar bestaat, brengt Sara Baras (53), middels een grote tournee een eerbetoon aan hét gitaargenie bij uitstek, Paco de Lucía. Vanuit het respect, de genegenheid en de liefde die ze voor elkaar koesterden, werd Vuela geboren, een show die is gemaakt om onvergetelijk te zijn.´  

De werkelijkheid: het is meer dan waar, wij waren allen diep onder de indruk afgelopen zondag in het prachtige Teatro Cervantes, hartje stad Málaga. In ruim 2 uur en 15 minuten (zonder pauze!) zagen we 15 unieke dans- en muziek stukken met natuurlijk in de hoofdrol Sara met haar begeleidende dansers en danseressen, en een wereldk klasse ensemble van gitaristen, cajon spelers, violisten en 2 fantastische zangers.

Elk stuk draaide om één woord dat, door dit om te zetten in flamencotaal, een fascinerend oog- en oor spektakel werd, in vier aktes om zo samen een groots verhaal te worden. Een ware hommage aan ´het genie van Algeciras´. Onze handen waren stuk geklapt, onze stemmen vroegen om meer en meer. En dat kregen we ook op deze laatste avond van haar tour in Málaga.  

De thema´s:  
Hout, dat ons herinnert ons aan de kracht van wortels, de warmte van het zijn. In dit deel hoorden we het tikken van houten stokken, het tokkelen van de gitaren en het roffelen van de schoenen op de vloer. Alles werd extra versterkt en werd daardoor intens en spannend.  

Zee, die ons uitnodigt om te varen in passie en te zijn als water. Danseressen op blote voeten, met jurken als waren ze van water, in ruisende choreografieën. Speels, licht, dromerig.... romantisch bijna.  

Dood, een manier om menselijke emoties te verkennen vanuit de diepste diepten. Hier werd het zwaar, nóg intenser, met geweldige zang dat door merg en been ging. Bijna tot tranen geroerd keken we toe, er was wierook en voelde je het verdriet van de dansers die werden gedragen door de muziek.

Vliegen, de enige manier om te vluchten zonder te vluchten, gewoon om meegesleept te worden door feest en vreugde, een kans die alleen muziek, dans en gevoelens ons kunnen geven. Dit laatste deel maakte het weer vrolijk, lichter, maar zeker zo verrassend onder meer met een groepsdans met waaiers waar we met verbazing naar keken. En wederom een aantal solo´s van Sara waar je we met open mond naar keken.  

Tot slot werden we getrakteerd op een afsluitend feestje van 3 toegiften en uiteindelijk een laatste rondje waarbij zowat de hele crew even in het zonnetje werd gezet en een leuk stukje meedanste. Het scheelde niet veel of de hele zaal was opgestaan om mee te doen aan deze gezelligheid. 

Het was de tweede show van Sara Baras die we gezien hebben en we weten het zeker, bij de volgende zijn we er weer als de kippen bij om te reserveren. We zouden het voor geen goud willen missen en bovendien maakt een goede plek in de zaal van Cervantes (rondom het midden op begane grond of 1e piso) de ervaring alleen maar nog beter. 

De komende maanden is Sara Baras en haar equipe nog op tournee en we kunnen alleen maar zeggen: ´als ze in de buurt komen moet je écht gaan kijken.´ Bekijk hier de website voor meer informatie en kijk ook eens naar de Netflix docu: Sara Baras, todas las voces.

Marita